مریم مقدم، کارشناس ارشد برنامه ریزی گردشگری در یادداشتی نوشت: در ماهها و سالهای اخیر، گردشگری کشور از سختترین تلاطمها عبور کرده است؛ از همهگیری کرونا که جهان را به انزوا کشاند تا بحرانهای امنیتی منطقهای و جنگ تحمیلی ۱۲روزه اخیر. در این میان، فشردگی تحریمها، کاهش قدرت خرید مردم، و رکود اقتصادی نیز مزید بر علت شد. همه چیز برای تعطیلی و انفعال آماده بود. اما گردشگری ایران، نهتنها زنده ماند، بلکه به مدد مردمانش دوباره قامت برافراشت.
برخلاف بسیاری از صنایع که تنها در سایه حمایت دولتی میتوانند سرپا بمانند، گردشگری در ایران به پشتوانه غیرت و ایمان بخش خصوصی زنده است.
صاحبان و سرمایهگذاران هتلها، راهنمایان گردشگری، متولیان اقامتگاههای بومگردی، آژانسداران، و حتی روستاییان سادهای که دل در گرو مهماننوازی دارند، در دل بحرانها ماندند. آنان ایستادند، ضرر دادند، اما میدان را خالی نکردند.
این پایداری تنها از جنس اقتصاد نبود؛ گردشگری ایران امروز نهفقط یک صنعت، بلکه یک روایت زنده از هویت، فرهنگ، امید و مقاومت مردمیست. در جهانی که با کوچکترین تکان، ساز و کار گردشگری را تعطیل میکند، ایران نشان داد که میتوان با کمترین امکانات، اما با بیشترین شرافت، میزبان ماند.
در کنار همه اینها، نباید فراموش کرد که گردشگری ایران سالهاست با مظلومیت نهادی نیز دستبهگریبان است. نگاه صرفاً فصلی یا تفریحی به این صنعت، و نداشتن حمایت های اعتباری از سوی بانکها همه و همه موجب شده بار اصلی بر دوش مردمانی باشد که عشق را در این صنعت زندگی میکنند .با این حال، حتی در این شرایط، همین مردم بودند که نانشان را با مهمانان نصف کردند، با آغوش باز از گردشگران که به سفرهای اجباری رفتند استقبال کردند، و نام ایران را با لبخند بر زبان آنها نشاندند.
و شاید هیچ جملهای، روح گردشگری ایران را بهتر از این عبارت توصیف نکند:
گردشگری ایران با تنی خسته اما با سری برافراشته و غرور ملی، ایستاده است.
چرا که اینجا ایران است...
اینجا ایران است؛ سرزمین مردمانی از جنس غرور، مرام، معرفت و پایداری.
اینجا ایران است؛ کشوری پهناور با دلهایی بزرگتر از کوههایش، با فرهنگی که از دل تاریخ جوشیده و قرنهاست چراغ راه ملتها شده است.
اینجا جاییست که فرزندانش زیر بار سختترین طوفانها قد خم نمیکنند.
در هر وجب خاکش، رد پای حماسه است؛ از سیستان تا خوزستان، از آذربایجان تا خراسان، تا همدانی که تاریخ در آن بیداد میکند
مردمانی زندگی میکنند که نه از درد میهراسند، نه از دشمن، نه از بحران.
چرا که زیستن در ایران، یعنی آموختنِ هنرِ ایستادن و غیرت و عزت نفس ....
وقتی اقتصاد به زانو میافتد، غیرت بلند میشود.
وقتی تحریم درها را میبندد، دلها پنجره میشوند.
و وقتی طبل ناامیدی در جهان کوبیده میشود، امید در دل همین مردم صدا میدهد.
در این سرزمین،
هتلدار، با لبخندش سیاست را شکست میدهد،
راهنمای گردشگری، با روایت تاریخ، آینده میسازد،
و روستایی ساده، با نان گرم و چای تازهدم،
دنیایی از تمدن را به جهان عرضه میکند.
و در پایان باید گفت:
اگر ایران بایستد، دنیا ناگزیر از احترام است.
و ایران میایستد، چون مردمانش ایستادهاند.
و گردشگری، تصویر زندهی این ایستادگی است.
انتهای پیام/
نظر شما